Uzasadnione lub nieuzasadnione narzekanie

Tak sobie skaczę po różnych stronach internetowych i jedno, co się rzuca w oczy, to ciągłe narzekanie. Narzekają media, narzekają czytelnicy, widzowie. Wszyscy wokół narzekają. Czynią to politycy. Dosłownie każdy.

Mnie zastanawia jedno, czy jesteśmy już na zawsze skazani na to?

Kwestii polityków nie będę poruszał. Jedni plują na drugich, a tak naprawdę nikt nie jest krystaliczny i w zasadzie każda opcja miała okazję, żeby się skompromitować.

Narzekają media. No cóż, w pewnym sensie można je zrozumieć. Jak bowiem zainteresować czytelników/widzów, jeśli nie negatywnymi wiadomościami? Przecież nikt nie będzie czytał/oglądał tego, co ciekawe, miłe i optymistyczne. Tak w każdym razie myślą właściciele mediów.

Co najgorsze, to odbiorcy właśnie te informacje kupują. A pod każdym artykułem jeden wyzywa drugiego. To jest bardzo przykre, że ludzie nie potrafią się z sobą dogadywać. Nie to jednak jest głównym wątkiem w tym tekście. Chodzi mi o narzekanie.

Czy jest ktoś w stanie mi powiedzieć, dlaczego narzekamy i co nam to daje? Pewnie jakiś mądry człowiek zaraz nam to teoretycznie uzasadni, ale nie o to mi chodzi. Dlaczego ludzie, zamiast próbować zmienić swoje życie, nie robią tego, a łatwiej jest im wylewać swoje żale na forach internetowych czy w komentarzach pod artykułami.

Nasze społeczeństwo ma najgorsze z możliwych cech. Dominuje zazdrość, lenistwo, brak wiary w siebie, brak ambicji, brak celów. Ludzie są nauczeni tego, że im się coś należy (bez niczego). Tymczasem życie pokazuje (już od 20 lat), że nie ma nic za darmo i żeby coś osiągnąć, trzeba wykazać się poświęceniem. Brakuje wśród narodu świadomości, że aby coś zdobyć, trzeba w to włożyć dużo ciężkiej pracy, a nie czekać na to, żeby nam pomagali politycy, urzędy czy ludzie bogaci. Mądre jest więc stwierdzenie, że ludziom trzeba dać wędkę, a nie rybę.

Dlatego też warto chyba się czasem zastanowić nad swoim życiem i zadać sobie pytanie: Co zrobiłem, żeby żyło mi się lepiej?

Niestety, pytań tego typu sobie nie zadajemy, a łatwiej nam narzekać, że ktoś nam nie pomaga, nie rozwiązuje za nas naszych problemów, itp.

Naturalnie, są też powody do narzekań, które mają uzasadnienie. Jeśli idziemy do urzędu i widzimy, że kobieta tam pracująca nam utrudnia rozwiązanie pewnych spraw, to tutaj ma to sens. Powiedzmy jednak uczciwie, uzasadnione narzekania są w mniejszości. Zdecydowanie łatwiej nam marudzić bez powodu.